mánudagur, maí 09, 2005

Andskotans helvítis fokk!

Arg! Þvílíkur er sprengikraftur reiði minnar að vetnissprengja virðist sem eldspýta í samanburði. Með herkjum einbeiti ég mér nóg til að mynda setningar á lyklaborðinu. AAAAAARRRRRRRGGGGGGGGHHHHHHH!!!!!!!!!!!!

Fokk!

Urr!!! Dauði!! Hölle, Tod und Teufel, und seine Großmutter! Mein Herz liegt in dem Pfuhl des Verdammungs!

AAAAAAARRRRRRRRGGGGG!!!!!

Lesna stærðfræðiprófið í morgun gekk hörmulega, svo ekki sé meira sagt. Allt gekk vel þangað til að síðustu tveim dæmunum var komið; þessu var einfaldega stolið úr mér. Dæmin giltu aðeins 15 prósent, en það nægir til að halda mér frá góðri einkunn. Ég sem hélt ég sæti sem grískt goð á tindi stærðfræðilegrar snilldar og hefði málin í lófa mér, en svo virðist ekki.

Ekkert annað fag en stærðfræði espar upp skapstærð mína, og þá af mikilli heift. Ég á að fara í ólesið stærðfræðipróf á morgun, en ég get ekki einbeitt mér betur en geðfatlaður hjólbarði sökum brennandi haturs á sjálfum mér.
Urg....

Garg!!! [Froðufellir og gerist blóðrauður í framan].

Hví? Hví?? HVÍ ER MÉR MEINAÐ AÐ GANGA VEL Í STÆRÐFRÆÐI!?!? Ó, STÆRÐFRÆÐI, ÉG ELSKA ÞIG! EN ÞÚ ElSKAR MIG EKKI TIL BAKA!!!!!!!!!!!!

Ehemm... jájá, þetta var nú spes. Hlakka til að sjá ykkur þegar geðheilsa mín kemur til baka úr útlegð.