1/4

Með munnlega dönskuprófið afstaðið hef ég lokið minni opinberu dönskumenntun. Prófið gekk ágætlega, þó fleytti ég beykisteypuna ekki eins ljúflega og í þýzkunni. Eftir að hafa komið mér í danskasta fíling ævinnar gekk ég inn í stofuna, þar sem tvær kennslukonur sátu og buðu gu'dag. Segja má með sanni að þær myndi einskonar ying-yang-samstæðu, Þyrí sem hinn biksvarti bölverpishelþvengur og Ebba sem sólbjört dönsk vaffla með rjóma og kirsuberjum.

Þangbrandur var með pottþétta áætlun um að beita yfirskilvitlegum skilvitum sínum til að finna miðann, á hvern var ritað af kostgæfi eitthvað annað en "Lotte s. 28". Svo virðist sem Mátturinn hafi yfirgefið mig á ögurstundu, og dró ég téðan miða af mikilli sannfæringu.

Þyrí reyndi að myrða mig með ósýnilegum augn-leiser, en tókst ekki.
Á staðnum matreiddi ég háleita sálfræðigreiningu á hinum fólskulega mjaðskenkli Martin sem skildi eftir aðdáunarsvip á Ebbu, en sama djöfullega morðæðissvipinn á Þyrí. Eftir það var ég spurður út í sumarið, og leiddi ég hugann hjá fnæsi Þyríar.

Í gærkveld fórum Jonni og ég út í garð, vopnaðir axi, ryðgaðri sög og beltisreipi dóminíkanamunksins Renfelds Von Haettenschweiler. Fjögur tré féllu fyrir heiftúðlegri árás okkar og reipisins. Við vorum hætt að sjá skóginn fyrir trjánum.

Tölvufræðipróf á morgun. Vinsamlegast sendið hlýja tvíundarstrauma til mín um hádegisleytið.