Speyti-Mbotos þáttur blámanns

Kwamba hét maðr. Hann var bur Siwale hins digra og hét móðir hans Kwa'bahawatb hin fríða, faðir hennar var Mannáts-Bahawatbib, sá er hafði öðlast frægð og mikinn drengskap, og mikið lof, og allmikla vömb, þar er hann át Khtbathb-ættbálkinn í heilu lagi á sokkabandsárum sínum.

Kwamba kvæntist Sigfríði Hilmarsdóttur hölds, en varði sambúð þeirra eigi lengur en vetur einn. Fór þá Kwamba utan frá Hrútafirði til heimanlands síns, á sléttum Kawamba-buhd-buhd-powalabab, þar er nú nefnist Zwaziland, með bur sinn. Bur hans var nefndur Mboto, og þótti hann strax í æsku sinni fremstur manna í öllu atgervi. Var hann sundmaður góður, sprettharður, hlaupari góður og léttfættur þá er hann hratt þurfti yfir að fara. Var það og mál manna að Mboto væri hlaupari allgóður. En sú var list Mbotos megnst að hann gat spjóti varpað þúsund faðma án áreynslu, og var því nefndur Speyti-Mboto. Nýttist þetta ættbálki Mbotos vel.

Dag einn, er Speyti-Mboto gekk til fílaveiða, sóttist að honum mannýg tröll-górilla. Var óvætturinn þrír tygir faðma á hæð. Slík voru ferlíki til í þá tíð, er váru afsprengi górilluapa og trölls. Einnig fundust þar afsprengi simpansa og trölla, en þóttu þau eigi svá ógnvænleg. Lét skrýmsl þetta illum látum flestum, ef ekki öllum, og gaurg (garga í þt., forn mynd) að Mboto: "...Auurgh! Ug!!... Öhh!". Speyti-Mboto skildi tryllsku, svá og Górill-Tryllskar mállýskur allar, og skildi því mál skrýmslsins: "Ungi maður! Hafið þér eigi numið hina eðlu list kurteisinnar? Hvers skulumk vér gjalta, að vér þolum þér ósvífurni yðvarra á lendum vórum? Mér er það skapi næst, að ég eti þig nú!"

Eigi hafði skrýmslið sleppt gargi sínu er það lagði til Mbotos loppu allmikilli, rúman faðm í þvermál. Mboto vék sér undan og speytti skrýmslið með spjóti sínu, og hneit það í kok því ofan, svo í gegn tók botninn. Féll skrýmslið samstundis.

Er Speyti-Mboto, fyrir tilstilli góða fílsins, hvern hann þekkti ágætlega, og var honum vel kunnugur, og Fagri-grár hét, dró hræ Gór-tryllunnar að bæjardyrum höfðingja þorps síns af kostgæfni og föðurlandsást, uppskar hann og mikinn fagnað.

Þó var Yggwa hinn djúpspaki, andalæknir þorpsins, hvumsa á svip og allskelkaður. Hváði hann nauðsyn þess, að fella dýrið. Sagði hann Gór-tryllið heita Eggbélni hinn fláráða, mikils metið og vinsælt Gór-trylli í Gór-trylla hópi. Óttaðist hann, að frændur Eggbélnis myndu hefndum fram ná vilja innan skamms...

Framhald síðar!