Þjóðbrélninga saga- I. þáttur

Í tíð fyrndri gengu bræður þrír um lendur víðar í víðum lendaskýlum. Elstur þeirra var Dómþefr hinn spaki, fjölkynnigr maðr ok spakr. Honum yngri en þó yngsta bróður eldri var Mélhrímnr hinn öri, er allra bogmanna beztr var. Yngstur bræðra var Kóðgrér hinn megni, megnastr allra ok leikinn með ax ok alls kyns handknúin höggvitæki. Voru þeir bræðr synr Þjóðbrélnis hins vitra. Ein tíð er þeir bræðr voru komnr úr sínu síðasta ævintýri, hvar þeir höfðu yfirbugað Tróþkrómni hinn hrylliglega, dreka mikinn, ok her kafloðinna flug-rostunga, sóttist að Dómþefi draumsýn er hann ok svaf. Þar sá hann dverg, hver var svo loðinn að ei sást annað en loðhrúga alsherjr væri. Dvergurinn sagði Dómþefi sögu sína. Kvaðst dvergurinn heita Tumbaldrir, sonur Dúndr-Tjakks hins mikla. Nafn Dúndr-Tjakks var þekkt um víða veröld sökum mikilla hetjudáða er hann ok drýgði, ok sökum bleiks plasthatts, hvern hann gekk ávalt með á höfði sér. Dúndr-Tjakkur hafði átt mikið spjót er Hvell-spengll hét, ok var það spjót mikið. Mikið var það spjót. Spjót þetta var eina spjót heims er Þver-víddræna, illa astró-dverga vegið gat. Sagði Tumbaldrir Dómþefi að Handfeitill, konungr astró-dverganna, undirbyggi árás á mannheima. Til að bjarga heiminum frá vísri glötun yrðu bræðurnr þrír að finna Hvell-spengl ok sigr með honum her illra, þver-víddrænna astró-dverga. Dómþefr vaknaði við sólris ok dustaði hálminn af brynju sinni. Bræður hans voru þegar vakandi ok steiktu villidverg á teini. Dómþefr sagði þeim draum sinn ok voru þeir íbyggnr á svipu.

Nú magnast spennan! Fylgist grannt með framgangi sögunnar á næstu dögum.
Í næsta þætti hitta bræðurnir gríðarstóran, þrítigarman djöful, hver eldi spýr ok þrumum gnýr!
Missið ekki af suddalega illa skrifuðu ævintýri, og þeirri lágkúrulegu skemmtun sem aflestur þess veitr!